Nəcməddin Sadıkov və “Rusiya faktoru”, olmayan müharibə doktrinası və növbədənkanar Prezident seçkiləri…
Başlayaq cənab qeneral Sadıqovdan. Sözügedən Nəcməddin Sadıkov kimdir? Ölkədə defakto müdafiə naziri Zakir Həsənov deyil, Nəcməddin Sadıqovdur. Bəli, reallıq budur. Generalın rəsmi bioqrafiyası ilə hər kəs rəsmi mənbələrdən tanış ola bilər. Biz, orada əksini tapmayan digər məqamlara toxunacayıq. Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsinin ilk dövründə Sovet Ordusu hissələrin tərkibində Azərbaycana göndərilmiş mayor Nəcməddin Sadıkov 1988-ci ilin sonlarından 1992-ci ilin aprelində yeni qurulan Azərbaycanın Milli Ordusuna xidmətə keçənə kimi Göygölün (Xanlar) hərbi komendantı olub. Bu vəzifədə o, erməni qəsbkarlarından müdafiə olunan yerli azərbaycanlı əhalisini tərksilah edən, onları erməni-rus basqınları qarşısında silahsız qoyan satqın biri kimi tanınıb və yadda qalıb. Məhz bu səbəbdən, 1992-ci ilin aprelində onu Goranboyda formalaşan Milli Ordunun briqadasının komandiri qismində görən Goranboy və Göygöl (Xanlar) özünümüdafiə batalyonlarının komandirləri və döyüşçüləri hiddətlənib, “bu satqını başımıza kim gətirib?! Axı bu bizi erməni qarşısında silahsız qoyandır!” deyə, sözügedən briqadaya daxil olmaqdan imtina ediblər.
Vəziyəti belə görən qonşu Tərtər rayonunda yenicə İcra Hakimiyətinin başçısı olmuş Sərdar Həmidov, rayonu üçün yararlanmaq məqsədilə qardaşı, daxili işlər naziri İskəndər Həmidovun köməkliyi ilə həmin briqadanın daimi dislokasiya yerini Goranboydan Tərtərə dəyişib. Bu andan N.Sadıkov Həmidovların timsalında Azərbaycanda özünə ilk himayədar qazanıb. Sonralar o, vaxtında himayədar dəyişməkdə ustalıq göstərəcək. Hələlik isə, S.Həmidova rayonun müdafiəsini qurmaq üçün hərbi savadlı komandir lazım idi. Məhz S.Həmidov yerli özünümüfadiə batalyonlarını N.Sadıkova tabe etdirə bildi. Yoxsa kim idi azərbaycanca bilməyən sovet zabitinə tabe olan? Həmin vaxt Şuşa-Laçın briqadasına komandir təyin olunmuş Elbrus Orucovun taleyini yaxşı bilirik. N.Sadıkovdan fərqli o, azərbaycanlıları tərksilah etməmişdi, lakin yerlərdə tabeçilik, nizam-intizam və idarəçilik yarada bilməmişdi və nəticədə Şuşa və Laçın demək olar, döyüşsüz itirilmişdi. Yerli hakimiyət orqanlarının dəstəyi olmadan, rusdilli, açıq deyək, çox zaman milli kökdən qopmuş,“ruslaşmış” sovet zabitləri heç nə edə bilməzdilər və təcrübə göstərdi ki, edə bilmədilər.
Bəziləri Ağcakəndin (Şaumyan rayonunun) azad olunmasını N.Sadıkovun xidmətlərinə yazsalar da, onun o əməliyatlarda rolu olmayıb. Ağdərə hücum planını isə Şəhid Milli Qəhraman, Baş qərargahın 1-ci müavini Şikar Şikarov hazırlayıb, yerli özünümüdafiə batalyonları həyata keçirib. Buna baxmayaraq, Ağdərənin azad olunmasına görə 1992-nin iyulunda N.Sadıkova polkovnik rütbəsi verilib.
1993-cü ilin fevralında ermənilər Tərtər-Kəlbəcər yolunu kəsməyə cəhd edən zaman, Qarabağda 1-ci korpus yaradıldı və N.Sadıkov bu korpusun komandiri təyin olundu. Tərtər-Kəlbəcər yolunun bağlanmayacağına söz verdiyinə görə, Həmidovların zəmanəti ilə, avans olaraq, Sovet Ordusu Günü-fevralın 23-ü N.Sadıkova general-mayor rütbəsi verildi. Lakin yol da bağlandı, Kəlbəcər də işğal olundu. Kəlbəcərin işğalı ilə bağlı N.Sadıkov vəzifəsindən kənarlaşdırılıb və cinayət məsuliyyətinə cəlb olunanlardan biri olub. Lakin o, məsuliyyətdən boyun qaçırmaq məqsədilə Rusiyaya qaçıb və yalnız H.Əliyevin ikinci qayıdışından sonra, bu dəfə R.Quliyevin himayədarlığı ilə Azərbaycana qayıdıb və Qarabağ cəbhəsinin qərargah rəisi təyin olunub. R.Quliyevin himayədarlığı N.Sadıkova 1994-cü ilin yanvarında Kəlbəcər katastrofuna görə daha aşağı vəzifəli komandirləri cəzalandırmaqla, şəxsi məsuliyyətdən yayınmağa imkan verib.
Danışdırdığımız, N.Sadıkova yaxşı bələd olan hərbçilərin əksəriyəti, onun millətə qarşı həqarətini, milli qüruru olan, savadlı zabitləri görən gözü olmadığını qeyd edirlər. O, yalnız onu “hərbi dahi” hesab edən, ona yaltaqlanan, qarşısında əyilən (yaxud karyera xətrinə özünü ona belə göstərən) zabitlərə vəzifələrdə böyüməyə imkan verib. Adam nominal azərbaycanlıdır, 30 ilə yaxındır Azərbaycan ordusunda rəhbər vəzifələrdə çalışır, ancaq bu günə kimi masasına gələn bütün sənədlər əvvəlcə xüsusi işçilər tərəfindən azərbaycan dilindən rus dilinə tərcümə olunur. Çünki N.Sadıkov xidmət etdiyi dövlətin dilini bilmir və zamanı və millətinə münasibətini nəzərə alsaq, azərbaycanca öyrənməyi özünə əskiklik bilir. Buna görə özünə xüsusi tərcüməçilər ştatı yaradıb, saxlayır. Nə qəribə imtiyaz!
Bəziləri N.Sadıkovu “rusun adamı” adlandıranda, etiraz edənlər deyirlər, ruslar onu neyniyirlər, onsuzda hər şeyi bilirlər. Əzizlərim, hər şey belə bəsit deyil. N.Sadıkov Rusiya üçün təbii qarantdır ki, Azərbaycan Silahlı Qüvvələri NATO sisteminə keçməyəcəklər, NATO təhsilli kadrlar ordumuzda yüksəlişə nail olmayacaqlar, NATO ilə əlaqələr genişlənməyəcək. Bunun üçün N.Sadıkova xüsusi tapşırıq verməyə də ehtiyac yoxdur, o, özü və onun yaratdığı sistem, irəli çəkdiyi kadrlar nə lazımdırsa, edirlər. O, Baş qərargahın rəisi olandan minlərlə gənc və orta yaş nəslinə aid olan bacarıqlı, perspektivli milli ruhlu zabit kadrlarımız müxtəlif yollarla ləkələnib, sındırılıb, sıradan çıxarılıblar. Bu, illərlə aparılan əsl milli hərbi kadrlar genosididir! Bunun birbaşa və dolayısı, illərə uzanmış ziyanı ölçüyə gəlməz!
Dövlətin müharibə dokrinası niyə yoxdur?
Maraqlanaq bizim müharibə doktrinamız var? Sadikov onun üzərində işləyibmi? Yox, işləməyib. Lakin, Nəcməddin Sadıqov Dağıstanın milli qəhrəman titulunu almaq üçün çoxlu iş görüb. Dərbənd küçələrinin birinə onun adı verilib, Dağıstanda hansısa məktəb onun adını daşıyır, büstü ucaldılıb, onun adına təqaüd təsis edilib və s. Məsələ burasındadır ki, Nəcməddin Sadıqov dövlətin ən strateji postlarından birini tutur, ən həssas sahəyə cavabdehdir. Belə bir post tutmuş şəxsin Rusiyanın sevimli adamına çevrilməsi, Dağıstanda əbədiləşdirilməsi müəyyən şübhələr doğurur. Ölkədə hərbi, müharibə dokrina yoxdur, Sadıqova isə Dağıstanda küçə adı verirlər.
Azərbaycan hökuməti uzun illərdi ki, belə məsələlərdə xüsusi canfəşanlıq göstərir. Məsələn, bir çox QHT-lərə qarşı müharibə elan edilib və bu təşkilatların Qərbdən maliyyələşdiyi, dövlət sirrini xaricə satdığı bildirilir, hətta bu QHT-lərin rəhbərləri “agent” adlandırılır. Yaxud, müxalifət liderləri uzun illər ərzində müxtəlif qondarma ittihamlarla üz-üzə qalıblar. Heç bir fakt olmadığı halda müxalifətin erməni lobbisinin təsiri altında olduğu, Azərbaycanı istəməyən qüvvələrlə işbirliyində olduğu şaiyəsi yayılıb. Milli Şura yaranan ərəfədə rəsmi təbliğat aləmə car çəkdi ki, Rüstəm Ibrahimbəyov Rusiyanın sifarişini yerinə yetirir, Milli Şura Rusiya proyektidir və s. Azərbaycan hakimiyyətini tənqid edən Qərb diplomatlarına qarşı da “ermənipərəst” ittihamı bütün dövrlərdə aktual olub.
Amma nə hikmətdirsə Nəcməddin Sadıqovla bağlı bu qədər yazılar yazılır, Rusiyanın bu adama qarşı diqqət və qayğısı göz deşir və “milli maraq keşikçiləri” susurlar. Dağıstanda hansısa müxalifət liderinə abidə qoyulsaydı, Moskvada hansısa tənqidçi ziyalının adına küçə olsaydı hökumətin vətənşüvənləri hansı hoqqalardan çıxardılar? Müxalifətçilər əcnəbi birinə salam verəndə böyük dastan yazanlar, Nəcməddin Sadıqova qarşı bu diqqətin səbəbini axtarmırlar. Axı bu adam Dağıstanda hansı işləri görüb, Rusiyaya hansı xidmətləri göstərib ki, böyük hörmətlə yad edilir? Heç kimə sirr deyil Azərbaycana ən böyük zərbələri Rusiya vurub. 20 yanvar faciəsi, Xocalı soyqırımı, Qarabağın işğalı və bu işğalın hələ də davam etməsi Rusiyanın “xidmət”ləridi. Belə bir ölkənin dövlətimizin əsas şəxslərindən birinə sevgisinin səbəbini bilmək haqqımızdır.
Bir daha qeyd edirik ki, biz məsələyə hökumətin məntiqiylə yanaşırıq. Hökumət Rusiyada yaşayan, Rusiya vətəndaşlığı olan bir Azərbaycan ziyalısını necə sorğu-suala çəkirdisə, eyni israrı bu məsələdə də göstərsin. Azərbaycanda bu qədər vəzifəli şəxs, bu qədər ictimai-siyasi xadim var ikən, niyə məhz Nəcməddin Sadıqova “stavka” edilir? Yəqin ki, bu susqunluq davam edəcək. Çünki, bizim hökumətimiz müzakirə mövzusu Rusiya olanda əbədi susmağa üstünlük verir. Hətta 20 faiz ərazimizin işğal olunması da bu müti susğunluğa son qoya bilmir.
Hərbi ekspert Üzeyir Cəfərovbildirdi ki, ümumiyyətlə, N.Sadıqovun personası, onunla bağlı bəzi müəmmalar Azərbaycan silahlı qüvvələri üçün başadüşülən deyil. Zamanı gələndə bir sıra məsələlərə aydınlıq gətirməli olacağını deyən Ü.Cəfərov vurğuladı ki, Sadıqovun Dağıstanın Milli Qəhrəmanı adını alması bir daha onu sübut edir ki, bu adamın Rusiya dövləti qarşısında müəyyən xidmətləri olub: “Nəcməddin Sadıqovun Rusiya dövləti qarşısında müəyyən xidmətləri, zəhməti olduğundan belə bir addım atılıb. Çünki Nəcməddin Sadıqov 90-cı ilin əvvəllərindən Azərbaycan Silahlı Qüvvələrində xidmət edir. Azərbaycan ordusuna o qədər də böyük töhvə verməyən bir şəxsin Dağıstanın Milli Qəhrəmanı adını alması bir sıra suallar doğurur”.
N.Sadıqovun son zamanlar Müdafiə Nazirliyində gərginlik yaratdığını deyən Ü.Cəfərov əlavə etdi ki, bu tendensiyalar zamanında onun hüquq-mühafizə orqanları qarşısında hesabat verməli olacağını deməyə əsas verir: “Ümumiyyətlə, anlaşılan deyil ki, Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin Baş Qərargah rəisini necə başqa dövlət təltif edir. Dövlət başçısı olsaydım, onu dərhal vəzifəsindən azad edərdim. Bu adın verilməsi Baş Qərargah rəisinin Rusiyaya işləyən adam kimi qiymətləndirilməsinə əsasdır. Müvafiq qurumlar bu məsələ ilə bağlı öz mövqeyini ortaya qoymalıdır”.
Növbədənkanar Prezident seçkiləri və olmayan hərbi piar
Belə kadrlarla müharibəni udmaq mümkün olmayacaq. Orduya peşakar treninq lazımdır. Treninqdən başqa piar lazımdır. Hökümət piar kampaniyalara milyardlar xərcləsə də, piar işi yox səviyyəsindədir. Müharibəni udmaq üçün isə, effektiv piar lazımdır. Azərbaycan xalqının qanından-canından çıxan piar pulları isə boşa getdi.
Hərbi piar olmasa da, ölkədə hakimiyyətin vitse-prezident xanıma ötürülməsi ilə bağlı açıq bir təbliğat gedir. Bunun hansı zərurətdən doğduğunu bilmirik. Amma prezidentin “kadr islahatı” imitasiyası da, müharibə imitasiyası da onun hakimiyyət yolunu açmağa hesablanıb. Görünən odur ki, Əliyeva gəminin rotasını ərinin əlindən alıb üzü şimala tərəf aparır. Bu işdə də Nəcməddin Sadıkov kimləri ona kömək olacaq. Ölkəni öz acgöz sülaləsinin şəxsi mülkü hesab edən karyerist xanım mesaj verir ki, onun hakimiyyət hirsi qarşısına çıxan hər kəsi əzməyə hazırdır. Burnu havalı və arsız vitse-diktator bunun ölkə üçün hansı ağır nəticələr verəcəyini belə hesaba almır. Hakimiyyət hərisliyi onun gözünü kor edib və ələ aldığı gəmidə çox uğursuz istiqamət götürdüyünü də anlamır. Anlamır ki, şimala doğru üzdürdüyü gəmidə birinci batan elə özü və Nəcməddin Sadıkov ola bilər.
Əliyeva özünü hakimiyyətin hakimiyyəti kimi aparır. Diktatorların vərdişidir, güclü görünmək üçün hər zaman ətraflarına zəif adamları yığarlar. Zəif, qorxaq, gözükölgəli və yaltaq adamları. Onlar üçün ən qorxulu adamlar özlərindən ağıllı və güclü olanlardır. Ona görə, belələrinə nifrət edərlər, onları özlərindən uzaq tutarlar, zərərsizləşdirmək üçün yollar axtararlar. Əsla. Xanım onun yanında artıq özünü başqa bir hakimiyyət kimi aparır. Prezident qayınata vəfat edəndən sonra, onun yanına keçib istədiyini etdirir. Prezidentin zəif damarı xanım Əliyevaya bütün bağlı qapıları açmağa izin verib. Bu ərköyünlüklə xanım o qədər irəli gedib ki, gəlib düz prezidentlik kürsüsünün iki addımlığına çıxıb. Görünür ki, Əliyevlərin bütün hiyləgərlikləri dünyada ifşa olunub, bütün iplər qopub və öz prezidentliyi üçün qərbdən təminat ala bilməyən xanım üz tutub Rusiyaya. Ər-arvad Əliyevlərin Rusiyaya sığınaraq, onlardan imdad diləməsi nələrin bahasına başa gəlib, təsəvvür edirik.
Qorxaq diktator müharibəni uda bilər?
İlham Əliyevin özü belə hikkəli arvadından qorxur. Bilirsiniz niyə? Çünki onu xanımından yaxşı tanıyan yoxdur. Onun qaranlıq keçmişini ondan yaxşı bilən ikinci adam yox. Onun həyatı bütünlükdə Əliyevanın gözü qarşısında keçib. Onun hakimiyyətə necə hiyləylə hazırlandığını, necə plan qurulduğunu, necə saxtakarlıqla kürsüyə çıxarıldığını o hər kəsdən yaxşı bilir. Əliyeva yaxşı bilir ki, əri əhl-kefin, siyasi bacarıqsızın biridir və üstündə necə ağır cinayətlər var. Necə deyərlər, Mehriban Əliyeva onun yalan üzərində qurulmuş həyatının canlı şahididir. Ona görə də, iddialı, modabaz, intriqant xanımın kəsdiyi başa sorğu yox. O, yəqin ki, istədiyi hər şeyi İlham Əliyevə etdirə bilən yeganə adamdır hakimiyyət daxilində. Son 16 ildə onun haradan-haraya gəldiyinə diqqət etsəniz, sualınıza cavab taparsınız. Hər şey prezident ərin qılığına girib mərhum qayınatanın adına fond yaratmaqla başladı. Sonra planlar, arzular, iddialar böyüdükcə, böyüdü. Eynilə, balıqçı ilə balığın nağılında olduğu kimi. Sonunda ambisiyaları yerə-göyə sığmayan xanım vitse-prezident olmaq istədi. Hakimiyyət komandasındakı çoxluğun etirazına baxmadan, oldu da. İndi də ərinin yerinə keçib, hakimiyyəti vərəsəlik yolu ilə uzun illər davam etdirmək arzusuna düşüb. Bacarmazmı? İlham Əliyev kimi sözəbaxan əri varkən, nədən bacarmasın? Reallıq ondan ibarətdir ki, hal-hazırda müharibəyə yox, növbədənkanar seçkilərə hazırlıq gedir.
Və nəhayyət, Əliyeva Paşınyanla mübaribə apara bilər?
Şübhəsiz, vitse-prezident xanımı ərindən fərqləndirən xüsusi bir hərbi bacarıq və qabiliyyət yoxdur. O, siyasətdən, ümumiyyətlə, xəbərsiz biridir. Əliyev güclü və ağıllı prezident olsaydı, siyasətdən piyada xanımı heç bir halda hakimiyyət mətbəxinə burun soxmaq iddiasına düşməzdi. Onun dünyagörüşü və bilikləri moda dünyasında baş verənləri izləməkdən uzağa getmir. Onun ən yaxşı bacardığı iş bahalı brendləri seçmək, geyinmək və plastik əməliyyatlar sahəsində baş verən yenilikləri öz üzərində sınaqdan keçirməkdir. Amma o məhz bacarıqsız əri sayəsində özünü siyasətdə də sınamaq istəyir. Xanımın başında “ərim bacardısa, mən nədən bacarmayım” havası var, anlaşılan. Bax, bəlaya düşmək buna deyirlər. Onsuz da, Azərbaycan çoxdan Əliyevlərin sınaq laboratoriyası olub. İndi sınaq növbəsi ailənin üçüncü xanım üzvünə çatıb. Xalq onun prezident olmasını istəyirmi? Əlbət ki, istəmir və hətta onların bu planına qarşı çox da qəzəblidir. Lakin onlar üçün xalqın rəyi önəmli deyil ki. Onlar xalqsız da ötür-ötür oyununu uğurla başa çatdırıb məqsədlərinə çatacaqlarına inanırlar. Bu, xalqa və onlara nəyin bahasına başa gələ bilər? Bu, bir qədər qaranlıq sualdır. Yaşayarıq, görərik. Lakin əsas məsələ bundan ibarətdir ki, seçkilərdən sonra Paşınyanla müharibəni İlham Əliyev yox Mehriban Əliyeva aparmalıdır… Sizcə belə Ali Baş Komandanla biz müharibəni uda bilərik?
