Əliyevlərin “qara siyahı”ya saldığı ölkə
İlham Əliyev və onun komandası ağızdolusu “analoqsuz inkişaf”dan danışsa da, rəqəmlər, sorğular, reytinq cədvəlləri, beynəlxalq hesabatlar bunun əksini göstərir. İqtisadi və siyasi azadlıqlara görə, təhsilin və səhiyyənin səviyyəsinə, şəffaflığa görə, seçkinin nəticələrinə görə Azərbaycanın adı bir qayda olaraq “qara siyahıya” düşür. Məsələn, Ermənistan “yarım azad ölkələr” sırasında olsa da, Azərbaycan “qeyri-azad ölkələr” sırasında yer alıb. Dünyanın ən geridə qalmış ölkələriylə çiyin-çiyinə dayanırıq. Bir vaxtlar dünyaın ən gerisində qalmış Afrika ölkələri var ki, bu gün demokratik vəziyyətə, mətbuat azadlığına, insan haqlarının səviyyəsinə görə Azərbaycandan önə keçiblər. Hələ ötən əsrin əvvəllərində dünyanın 22 demokratik ölkəsindən biri olan Azərbaycan, bu gün 22 sərt avtoritarizmin hökm sürdüyü ölkəyə çevrilib. Hətta Amerikada qadınların səsvermə hüququ olmayanda, Azərbaycanda qadınların seçmək haqqı olub. Bugün isə Azərbaycanda seçki məhv edilib, ölmüş adamların adına səs yazılır, seçki saxtakarlığını əks etdirən yüzlərlə foto-video fakt internetdə gündəm olur.
Bu günlərdə Azərbaycanla bağlı daha bir sorğu qonşu Gürcüstanda keçirilib. Azərbaycanın niyə bu vəziyyətdə olduğuyla bağlı suala müxtəlif cavablar verilib. Respondentlərin əksəriyyəti korrupsiyanı, insan haqlarının olmamasını, ailə diktaturasını əsas səbəb kimi göstəriblər. Həqiqətən də acınacaqlı mənzərədi. Heç bir parametr üzrə Azərbaycandan üstün olmayan Gürcüstan, bu gün Azərbaycana nümunə kimi göstərilir. Azərbaycan vətəndaşları müalicə və istirahət üçün bu kiçik qonşu ölkəyə üz tuturlar. Bütün dünya Azərbaycana nümunə kimi baxmalı olduğu halda, Azərbaycan xalqı Gürcüstandakı müsbət dəyişikliyə həsədlə baxırlar. Bu gün Gürcüstanın büdcəsi, Azərbaycanın neftsiz büdcəsindən çoxdur. Bu gün Gürcüstan Avropaya tam inteqrasiya yolunu tutduğu halda, Azərbaycan orta əsrlərə doğru addımlayır. Gürcüstanda seçkiylə yeni hökumətlər formalaşır, Azərbaycanda isə 26 ildir bir ailənin hökmranlığı mövcuddur. Gürcüstan təkcə turizmlə dünyanın diqqətini cəlb edə bilib. Azərbaycanda isə qiymət yüksək, xidmət isə bərbad olduğuna görə turistləri cəlb etmir. Turizm üçün əlverişli olan bölgələrdə tikilən otellər, istirahət məkanları o qədər bahadır ki, ölkə vətəndaşı Türkiyəyə, Gürcüstanan getməyi daha üstün tuturlar. Faktiki olaraq Azərbaycanda istirahət etmək, soyğunçuluğa məruz qalmaqdı.Gürcüstanda Saakaşvili turizm sahəsinə investisiya yatıran iş adamlarını 1 il vergidən azad etdi. Azərbaycanda isə bu sahəyə sərmayə yatırmaq istəyən iş adamlarından böyük pullar tələb olundu.
Statistik rəqəmlərə nəzər salanda görürük ki, son 5-6 ildə Azərbaycanlılar əsasən Gürcüstan, Türkiyə, Ukraynaya investisiya yatırırlar. Məsələn, 2015-ci ildə Azərbaycanlıların Gürcüstan iqtisadiyyatına qoyduğu sərmayə 500 milyon dolları ötmüşdü. Halbuki, yerli iş adamları bu sərmayəni ölkə iqtisadiyyatına da yatıra bilərdilər. Amma dövləti işğal etmiş “vampir”lər imkan vermir. Reallıq budur ki, Əliyev hakimiyyəti Azərbaycanı kasıb Gürcüstandan da arxaya saldı. Saakaşvili qısa prezidentliyi dövründə sübut etdi ki, siyasi iradə olsa, bütün sədləri aşmaq mümkündü. Onun “rüşvətin kökün necə kəsdiniz” sualına “özüm almadım” cavabı aforizmə çevrildi və bəlanın haradan qaynaqlandığını göstərdi. Demək istəyirik ki, Əliyev hakimiyyəti Azərbaycanın, hətta Gürcüstan olmağına da imkan vermədi. Analoqsuz acgözlük, analoqsuz talançılıq, analoqsuz hakimiyyət hərisliyi ölkəni düşmən Ermənistana da uduzdurdu. İndi Gürcüstanda və Ermənistanda hökumət nümayəndələri Azərbaycandan sitat gətirərək, özlərini öyürlər. Məsələn, “Milyardların axdığı Azərbaycanda bahalıqdı, maaşlar azdı, xarici bork rekord həddədir, sərbəst toplaşmaq azadlığı məhdudlaşdırılıb, 100-ə yaxın siyasi məhbus var, insan hüquqları tapdanır. Amma biz heç bir sərvətimiz olmadığı halda, onlardan daha yaxşı sistem yaratmışıq” deyirlər. Əliyevlər “zəngin bir ölkəni necə səfil vəziyyətə salmaq olar”, “öz vətəndaşına necə qənim kəsilmək olar” sualına, öz nümunələriylə cavab vermiş oldular.
